Ista krv – isti cilj!

Familijarni odnosi tokom Svetskog prvenstva – takve priče donose posebnu draž i dimenziju fudbalu.
Zato sada govorimo o braći, rođenoj braći, koja su igrala na dosadašnjim Mundijalima. Ovo je priča o momcima “iste krvi” koji su osjetili moć igranja pod svetlima najveće fudbalske pozornice.

Najsvežiji i sigurno najzanimljiviji slučaj dolazi sa prethodnog Mundijala u Brazilu, a radi se o braći Boateng. Žerom je postao prvak sveta sa Nemačkom, a Kevin-Princ je predstavljao Ganu koja je takmičenje završila na dnu paklene grupe u kojoj su bili upravo “panceri”, Portugal i SAD. Ukrstili su koplja 21. juna u Fortalezi, a duel je završen bratski – 2:2. Kevin-Princ i Žerom su od istog oca koji je iz Gane, a ofanzivni vezista Ajntrahta je stariji dve godine od štopera Bajerna.
Iako je rođen u Berlinu, Kevin-Princ (31) je odlučio da igra za Ganu, dok mlađi Žerom nikada nije bio u pomenutoj afričkoj zemlji i još kao talenat prošao je sve uzrasne kategorije Nemačke.

Otmar Valter i Fric Valter su prva braća koja su osvojila Mundija – bilo je to 1954. godine u Švajcarskoj kada je selekcija Zapadne Nemačke došla do trofeja. Oba igrača su praktično celu karijeru provela u Kajzerslauternu, Fric je bio stariji i dao je preko 30 golova za nacionalni tim. Otmar je odigrao manje mečeva od Frica, ali dao je jedan gol više od starijeg brata u Švajcarskoj – četiri puta je tresao mrežu, a Fric tri.
Otmar i Fric su zajedno dali 652 gola za Kajzerslautern, a nemačka javnost najviše ih pamti u polufinalnom duelu Svetskog prventva kada su sa po dva pogotka razbili Austriju 6:1.

Jedan brat drži defanzivu, a drugi predvodi napad – to je bila dobitna kombinacija Engleske u vidu Džeka i Bobija Čarltona koji su pred očima kraljice Elizabete II doneli “gordom Albionu” prvi, i za sada jedini, pehar prvaka sveta. O Bobiju, legendi Mančester junajteda, suvišno je trošiti reči, dok je i Džek nakon pomenutog Mundijala (kao i svi igrači iz te generacije) stekao status britanske zvezde. Džek je igrao sjajno u tandemu sa ikonom engleskog fudbala Bobijem Murom, a interesantno da je celu karijeru proveo u Lidsu.

Prva braća na Mundijalu sa prostora bivše Jugoslavije su Zlatko i Željko Čajkovski koji su branili boje Jugoslavije na Svetskom prvenstvu 1950. godine u Brazilu. Željko, koji je igrao na poziciji napadača, je ostavio sjajan utisak na tom turniru uspevši da postigne dva gola, i to oba u trijumfu nad Meksikom (4:1). Sa druge strane, Zlatko je bio defanzivac i takođe je imao veoma važnu ulogu u timu koji j predvodio Milorad Arsenijević. Obojica su rođeni u Minhenu, Zlatko je ostao upamćen kao legenda Partizana, dok je Željko tresao mreže u dresu zagrebačkog Dinama.

Roberta i Nika Kovača pamtimo sa Mundijala 2002. godine u Japanu i Južnoj Koreji. Legendarni fudbaleri Hrvatske su imali podjednako dobre karijere – tokom igračkih dana su dijelili teren, a sada klupu. Malo više se pita stariji Niko (46) koji je bio i selektor “vatrenih”, sadašnji je trener Frankfurta, a budući Bajerna – desna ruka mu je uvek bio i ostao tri godine mlađi brat Robert.

Veliki trag u fudbalu su ostavile i dve holandske porodice – Ronald i Ervin Kuman su igrali 1990. godine u Italiji, a već na sledećem Mundijalu su se pojavili Frank i Ronald De Bur.

Tu su svakako Brajan i Mihael Laudrup, a u 21. veku istoriju Svetskog prvenstva u ovom segmentu su ispisali Kolo i Jaja Ture, te Andre i Žordan Aju.

Pogađajte, da li će u Rusiji biti bratskog pohoda na “Zlatnu boginju” ?